วัดสิงห์ ตั้งอยู่ที่ตำบลสามโคก อำเภอสามโคก จังหวัดปทุมธานี ริมคลองวัดสิงห์ไม่ห่างจากแม่น้ำเจ้าพระยาทางฝั่งตะวันตก เป็นวัดเก่าแก่คู่เมืองสามโคกมานาน สันนิษฐานว่าวัดแห่งนี้เดิมเป็นวัดร้างที่สร้างขึ้นสมัยอยุธยา ต่อมาได้มีชาวมอญอพยพเข้ามาราวสมัยอยุธยาตอนปลาย ต่อเนื่องถึงรัตนโกสินทร์ตอนต้น ตั้งบ้านเรือนชุมชนและบูรณปฏิสังขรณ์วัดแห่งนี้ขึ้นจนเป็นวัดมอญดังเช่นปัจจุบัน
ภายในวัดมีโบราณสถานที่น่าสนใจ เช่น วิหารโถงหรือศาลาดิน ภายในประดิษฐานพระพุทธรูปปางมารวิชัย หรือหลวงพ่อโต และพระพุทธรูปปางไสยาสน์ หรือหลวงพ่อเพชร รวมถึงพระยิ้มและพระหน้าบึ้งซึ่งนักท่องเที่ยวนิยมถ่ายภาพ รวมทั้งเนินดินเตาเผาโบราณ และโกศพญากราย พระเถระคนสำคัญของปทุมธานี
โกศพญากราย ด้านหน้าวิหาร ภายในวัดสิงห์ เป็นโกศบรรจุอัฐิพระเถระมอญที่อพยพเข้ามาจากเมืองเมาะตะมะ เมื่อราว ๒๐๐ ปีก่อน ลักษณะโกศมีขนาดใหญ่ สร้างตามรูปแบบศิลปะแบบมอญผสมไทย ประดับลวดลายปูนปั้นและประดับกระจกอย่าประณีตงดงาม สะท้อนถึงความเป็นอริยสงฆ์ ศูนย์รวมแห่งศรัทธาสักการะของผู้คนในสมัยนั้นเป็นอย่างดี
เตาเผาโบราณ อยู่ฝั่งตรงข้ามวัดสิงห์ เนื่องจากสามโคกได้ชื่อเป็นแหล่งผลิตเครื่องปั้นดินเผา ในอดีตมีเครื่องปั้นดินเผาลักษณะดังกล่าวจำนวนมาก ปัจจุบันปรากฏร่องรอยของเตาโอ่งอ่างหรือเนินโคกเตาเผาโบราณอยู่เพียง ๒ แห่ง รูปร่างเตาเผาก่ออิฐตั้งเรียงกันคล้ายเรือคว่ำ มีปล่องระบายความร้อนด้านบน เผาด้วยอุณหภูมิสูง ทำให้ได้เครื่องปั้นดินเผาแกร่งสีส้มแดง เตาเผาลักษณะนี้เป็นภูมิปัญญาของชาวมอญในการผลิตเครื่องปั้นดินเผาจำพวกเครื่องใช้ในครัวเรือน โดยเฉพาะ “ตุ่มสามโคก” อันมีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักไปทั่ว